კოშკის ლიფტები

       1889 წლის მსოფლიო გამოფენის გახსნიდან მნახველებს შესაძლებლობა ჰქონდათ ასულიყვნენ სართულებზე ლიფტის დახმარებით.ეპოქის ჭეშმარიტიტექნიკის მამაცობა სთავაზობდა ასობით მილიონ მნახველს კოშკზე ყველანაირი დაცვით ასვლას.

        დღესდღეისობით ლიფტები თუ გავს ეპოქის ჩვეულებრივ მოწყობილობას,ეს დიდი გმირობაა.ორი ისტორიული ლიფტი ეიფელის კოშკზე გახსნის დღიდან ფუნქციონირებს.სახელდახელოდ შენახული ლიფტები დღეს კიდევ ერთხელ ადასტურებს მეოცნებე გუსტავ ეიფელის გენიალურობას.

ლიფტების ისტორია

RDC-სა და მე-2 სართულს შორის,ოთხი ბოძი დამაგრებული იყო კაბინით.

1889 წლის ივნისს,ხუთი ჰიდრავლიკური ლიფტი შევიდა ფუნქციონირებაში.1990 წლის მსოფლიო გამოფენისთვის კი გუსტავ ეიფელმა გააგრზელა მისი მოდერნიზაცია.

მე-2-დან მე-3 სართულზე ასვლა შესაზლებელი იყო ,,Edoux”-ის ლიფტით,რომელიც მთელს მსოფლიოში უნიკალური ჰიდრავლიკით გამოირჩეოდა.შეცვლიდით რა კაბინის მიმართულებას,იგი მიუყვებოდა  ფეხით მოსიარულეთა კიბეებს,საიდანაც იშლებოდა შთამბეჭდავიო ხედი.

ჩრდილოეთისა და სამხრეთის ბოძებს შორის იყო ოტისის სახელით ცნობილი ლიფტი,რომელიც 1910 წელს გააუქმეს.

აღმოსავლეთისა და დასავლეთის ბოძებს შორისაც იყო ლიფტი,რომელიც ეხმარებოდა პირველ სართულს და რომელიც დაამონტაჟა ფრანგულმა საწარმო ,,roux”.მოგვიანებით 1899 წელს ეს ლიფტი შეიცვალა ჰიდრავლიკური ლიფტებით.

ლიფტები დღეს

კოშკისთვის ყველაზე სასიცოცხლო ელემენტები, ლიფტები,არის ამ კონსტრუქციის ყველაზე ძნელი გამოცდა.მათი გასავლელი გზა ყოველ წელიწადს შეადგენს 103 000 კმ-ზე მეტს.

კაბინები,ელექტრონული სისტემები,მექანიკები,რომლებისგანაც კოშკი შედგება არის მუდამ შემოწმებული,შეკეთებული და ცხიმწასმული.ისინი პერმანენტულად მოწმდება მონუმენტის ტექნიკოსების მიერ დილით ადრე,მნახველების მოსვლამდე და ზედამხედველობენ მათ ფუნქციონირებას მთელი დღე.

მარტივი და გენიალური ფუნქციონირება

მგზავრთა კაბინასატარებს ბაგირებით დამაგრებული ფურგონი,რომელსაც ჰორიზონტალურად იჭერს გამართული სისტემა.მიწის ქვეშ ჰიდრავლიკური წრეხაზი ამოძრავებს ორ დგუშს,რომელიც მართავს ერთ-ერთი ფურგონის ჰორიზონტალურ მოძრაობას.

ფურგონს ამოძრავებს ბაგირების სისტემა,რომელიც ზიდავს კაბინას 128 მეტრის სიმაღლეზე პირველსა და მეორე სართულებს შორის.

1986 წლისთვის დგუშებმა ჰიდრავლიკური წრეხაზის მეშვეობით დაიწყეს ფუნქციონირება,რომელსაც ინახავდა  200 ტონის სამი აკუმლატორი,რომლებიც თითო ჯერზე უზრუნველყოფდნენ 40-დან 60 ტონამდე წყლის წნეხვას და საპირწონეს ფუმქციონირებას.

1886 წლიდან კი ზეთის მაღალი წნევის ჰიდრავლიკურმა მოტორებმა მთლიანად თავიანთ თავზე აიღეს ფურგონების მოძრაობა,მაშინ როცა 2 უზარმაზარი ისტორიული აკუმლატორი აფუნქციონირებდა მხოლოდ საპირწონეს მუშაობას.

ისტორიული ლიფტების განახლება

2008 წელს დაწყებული დასავლეთის ლიფტების სამუშაოები დამთავრდა 2011 წელს.იგივე სამუშაოები განხორციელდა აღმოსავლეთის ლიფტებზეც.წს არის ხანგრძლივი სამუშაოები იმ ჯგუფისთვის,რომელიც შედგება 10-დან 45 კაცამდე და რომლებიც ახორციელებენ მრავალმხრივ ტექნიკურ სამუშაოებს.

უნიკალური პროტოტიპი

1899 წლიდან ეიფელის ეს ლიფტები უნიკალურია,რომელთა ანალოგიც კი არ არსებობს მთელს მსოფლიოში.არცერთი ტრადიციული მნიშვნელობის ლიფტი,არცერთი საბაგირო სისტემა,არცენთი კანატკა...ის არ მიეკუთვნება არცერთ კატეგორიას და არ პასუხობს მოქმედებაში მყოფ არცერთ ცნობას.

ლიფტები შეიცავს:კაბინას,ფურგონს,რომელიც ატარებს კაბინას,კაბინის ფურგონის რელსს,ჰიდრავლიკურ სისტემასა და ბრძანების კონტროლის სისტემას.

ხანგრძლივი განვითარების ტექნოლოგიური სერვისი

რადგან ეიფელის მოდერნიზაცია შესაბამისობაში უნდა ყოფილიყო მის ხანგრძლივობასთან, SETE-მ(ეიფელის კოშკის ექსპლუატატორთა საზოგადოება) პრივილეგიად მიიჩნია პატივი ეცა სამამულო გადაწყვეტილებისთვის.მათ ნება დართეს დაებრუნებინათ ფუნქციონირებისთვის მთავარი ქყლის ჰიდრავლიკა,რომელიც ინჟინრებმა 1899 წელს მოაცილეს და რომელიც აძლიერებდა ავტომატური სისტემის ნაწილს.ხანგრძლივი განვითარების პოლიტიკის პატივისცემით SETE-მ მრავალი უპირატესობა წარმოადგინა:

1)უფრო ეკოლოგიური სისტემა:ჰიდრავლიკური წრეხაზი მომარაგებული იქნებოდა ეკოლოგიური სითხით,რომელიც მნიშვნელოვნად შეამცირებდა გაციებული და მოხმარებული წყლის რაოდენობას.

2)ნაკლებხარჯიანი სისტემა:იმავე რაოდენობით მოხმარებული ელექტროენერგიით(300kw),ლიფტებს შეეზლებოდა 110 მგზავრის გადაყვანა 2 მეტრ/წუთი სიჩქარით.